Wspinanie na Sycylii: San Vito Lo Capo

Piękne miejsce! Położenie skał nad samym morzem to jeden z największych atutów San Vito. Do tego mnóstwo dróg na piątkowo-szóstkowym poziomie. Tydzień czasu to było zdecydowanie za mało!

Wspinanie sportowe w San Vito Lo Capo

Największym rejonem wspinaczkowym w okolicach San Vito Lo Capo jest Salinella. To 3 km mur skalny biegnący wzdłuż wybrzeża, przy samym miasteczku (od pierwszym zabudowań San Vito jest 1,5 km do najbliższych skał).

Większość dróg jest w zakresie 5b – 6b, więc idealnie dla mnie.

Skały mają wystawę zachodnią lub południowo-zachodnią, więc są świetną opcją na chłodne, słoneczne dni. Podobno listopad to bardzo dobry okres na wspinanie na Sycylii, my jednak trafiliśmy na wyjątkowo gorący początek listopada i w ciągu dnia nie byliśmy w stanie się wspinać. Wspinaliśmy się rano, dopóki pod skałami był cień (do ok. 10-12) oraz późnym popołudniem i kończyliśmy z czołówkami. Dzięki temu mieliśmy okazję oglądać piękne zachody słońca :) Naprawdę, na tej miejscówce, warto po zrobieniu drogi odwrócić się i rozejrzeć, a nie od razu zjeżdżać.

W środku Salinelli znajduje się camping El Bahira. My akurat nocowaliśmy w San Vito, ale El Bahira też wygląda na świetne miejsce. Poza miejscami na namioty i kampery, są tam również małe domki letniskowe a jako odmiana od wspinania, m.in. basen i kort tenisowy. A co najlepsze, dosłownie 2 minuty piechotą do najbliższych skał. Są też reflektory do oświetlania skał, włączane dla większych grup, za opłatą.

Skały oraz charakter wspinania przypominały mi to, z czym zetknęłam się w Leonidio w Grecji i na Costa Blance w Hiszpanii. Z tą różnicą, że nie przypominam sobie, żeby tam też skały były takie kłujące. Też miałam problem z pozdzieraną skórą na opuszkach palców, ale na Sycylii to nie wynikało tylko z tarcia, ale też z tego, że wiele chwytów było „kolczastych”.

Poza Salinellą w pobliżu San Vito Lo Capo jest też kilka innych rejonów wspinaczkowych (okolice miejscowości Macari, Castelluzzo, Custonaci).

My odwiedziliśmy sektor Never Sleeping Wall, znajdujący się pół godziny jazdy samochodem od San Vito. Drogi są tutaj trudniejsze (większość w zakresie 6b – 7c) i dłuższe, niż w Salinelli (niektóre powyżej 30 m). Są też tufy, których w Salinelli nie widziałam. Podobna jest natomiast wystawa skał, dlatego tak samo jak tam, po południu zaczyna świecić słońce.

Wspinanie wielowyciągowe w San Vito Lo Capo

Wspinaczkę wielowyciągową można uprawiać na dwóch skałach w pobliżu San Vito: Monte Monaco, mającej ponad 500 m wysokości oraz ok. 200 m Pizzo Monaco.

Większość dróg jest trudna (od 6b wzwyż) i na własnej asekuracji. Klasykiem jest droga Via Fratelli Titt na Monte Monaco. 18 wyciągów o trudnościach od 3b do 5c, z których pierwsze 8 jest obite a kolejne tradowe.

Ja z kolegą wstawiliśmy się w krótszą drogę – 6-wyciągową Pace di Chiostro na Pizzo Monaco. Jest to droga tradowa, ale z obitymi stanowiskami. 2 wyciągi 5a, 3 wyciągi 4c i 1 wyciąg podobno II/III.

Stanowiska dobrze obite, poza jednym, które składało się z zardzewiałego spita i zardzewiałego haka. Dobrze, że obok była rysa, do której dołożyłam frienda i dzięki temu czułam się dobrze ;)

Pizzo Monaco to ta skała na pierwszym planie. Z tego ujęcia wygląda, jakby była tej samej wysokości co Monte Monaco, ale w rzeczywistości jest 3 razy mniejsza.

Droga Pace di Chiostro biegnie filarem Pizzo Monaco a jej start oznaczony jest białą strzałką.

Już od pierwszego wyciągu są ładne widoki, a im wyżej, tym piękniej :)

Pierwsze dwa stanowiska są wiszące, ale po trzecim wyciągu można odpocząć na wygodnej półce. Samo wspinanie byłoby bardzo przyjemne, gdyby tylko nie palące słońce i kłująca skała. Miałam już wtedy startą skórę na opuszkach po drogach sportowych, liczyłam na to, że na czwórkach i piątkach skóra odpocznie, ale miejscami i tak bolało. Na plus bardzo dobra asekuracja. Jak tylko poczułam, że przydałaby się kolejna wpinka, nie miałam problemu ze znalezieniem miejsca do osadzenia frienda albo kości.

Ostatni wyciąg miał być najłatwiejszy. Według topo II/III, ale na początku napisałam „podobno”, bo mieliśmy odczucie czwórkowych trudności. Wydaje mi się, że kolega nie poprowadził tego wyciągu optymalną linią, ale sama nie wiem, gdzie była optymalna…

Po ostatnim wyciągu trzeba kierować się prosto, a następnie w prawo w dół, za czerwonymi kropkami.

Prowadzą one do stanowiska zjazdowego.

Zjazd ma 60 m, po czym, według topo, należy iść „niewyraźną ścieżką w dół do drogi”. W ciemności mieliśmy jednak problem ze znalezieniem tej ścieżki. W końcu poszliśmy łatwym terenem skalnym w kierunku przełęczy między Pizzo Monaco a Monte Monaco, a następnie przedzieraliśmy się przez krzaki i kaktusy, zanim dotarliśmy do ścieżki.

San Vito Lo Capo – co robić w dniu restowym?

W dniu wolnym od wspinania można na przykład pójść na plażę :) Na początku listopada woda wciąż była w miarę ciepła.

Znajomi wykorzystali jeden dzień na zwiedzanie Palermo, ale według ich relacji nic ciekawego. Podobno brud, syf, hałas, i do tego zatruli się w restauracji. Ja tego dnia zrobiłam sobie trekking na Monte Cofano. To ta skała nad samym morzem, którą widać z Salinelli. Zaczęłam w Custonaci, które mieli po drodze znajomi jadący do Palermo a na koniec wróciłam wzdłuż morza do San Vito. Było pięknie :)